از جمله خفتگان در آرامستان ابن بابویه علی اکبر خان بخت یار سنجابی است.
سردار مقتدر علی اکبر خان سنجابی سردار ملی غرب ایران و مشروطه خواه
در جنگ جهانی اول که از روی شواهد و قرائن تاریخ تولدش را ۱۲۵۰ یا ۱۲۵۱ شمسی در روستای قلیچ خانی سنجابی کرمانشاه ذکر کرده اند بارها به مناسبت جنگ جهانی اول و مسائل پس از آن در کتب تاریخی نامش آمده است.
وی در کشمکش و گیر و دار جنگ جهانی اول و حتی کمی بیش از آن وبعدها نیز بعنوان یکی از نام آوران کرد در غرب ایران محل رجوع و منشاحرکاتی بوده است. سردار مقتدر پسر دوم شیرمحمدخان صمصام الممالک مشهورترین فرد از روسای ایل سنجابی و از سرداران نامی و وطن پرست ایران است. مرحوم سردار مقتدر در آن مقطع زمانی به شجاعت و عشق به وطن و فداکاری در راه آزادی ایران ومهمان نوازی معروف بوده و در دوران جنگ بین الملل اول (۱۹۱۴ – ۱۹۱۸) موثر ترین فرد ایرانی در منطقه غرب ایران برای حل منازعات و عقد امور سیاسی و نظامی بود.
مهمترین رخداد جنگ جهانی اول در بغرنج ترین روزهای تاریخ سیاسی ایران
در جنگ جهانی اول در غرب ایران و در مبارزه ایل سنجابی با روس، انگلیس
و عثمانی که شخص علی اکبرخان سردار مقتدر سنجابی در آن مشارکت فعال
داشته که به یکی از مهمترین نقش آفرینی ایشان به عنوان یکی از فرماندهان
نیروهای ایل سنجابی می توان به جنگ دشت حر (جنگ زمکان) اشاره کرد
که این جنگ در ۱۲ اردیبهشت سال ۱۲۹۷ هجری شمسی با تعداد ۳۰۰۰ نیروی نظامی انگلیسی با پیشتیابی ۲ فروند طیاره جنگی و بمباران ایل سنجابی و ده هزار نفر از عشایر متحد انگلیس بعنوان سپاه عشایر از ایلات منطقه غرب ایران رخ داد که به شهادت حدود ۵۰۰ نفر از قوم ایل سنجابی و ۳۵۰ نفر از جنگجویان ایل سنجابی منجر می شود. که خود سردار مقتدر سنجابی در این جنگ از ناحیه بازوی راست مورد اصابت گلوله قرار گرفته و مجروح می شود. یکی از جنگجویان ایل سنجابی بنام حبیب میرآخور با شلیک متوالی گلوله به سمت یکی از طیاره ها آن را مورد اصابت قرار داده و طیاره چی را مجروح می کند به همین دلیل مجبور به ترک صحنه نبرد می شود و به سمت خانقین برمی گردد. در پایان جنگ دشت حر ، جنگ زمکان علی اکبرخان سردار مقتدر سنجابی این جنگ را با واقعه جنگ دشت کربلا مقایسه می کند و با غمی سنگین از شهادت تعداد زیادی از افراد ایل و جنگجویان ایل سنجابی این جمله را بیان می کند : که ای دشت حر، شاهد نبرد، تو شاهد باش که سردار مقتدر سنجابی و افراد ایل سنجابی خود را فدای حفظ و تمامیت ارضی ایران زمین نمودند.
وی حدود ۳ سال در زندان انگلیسی ها بوده و در سال ۱۹۱۸ از زندان انگلیسی ها آزاد می شود در اوایل زمامداری رضاخان به اتفاق سالار ظفر برادرش به کرمانشاه و همدان عزیمت و حدود ۳ سال در قلعه کهنه همدان زندانی شدند بعد از آن نیز مدت ۲ سال در قصر قاجار تهران زندانی و بقیه عمر را در تهران گذراند که در نهایت در خردادماه ۱۳۱۴ شمسی در تهران درگذشت و در ابن بابویه شهرری به خاک سپرده شد.