میرزا لطفعلی بن محمدکاظم تبریزی نصیری ملقب به صَدرُالافاضل، عالم و فاضل از مشاهیر صاحب کمال قرن چهاردهم هجری، در رمضان ۱۲۶۸ق در شهر شیراز به دنیا آمد.
او در کودکی همراه پدر به تهران رفت. در ابتدا به اصول خط و ادبیات روی آورد و سپس به فراگیری اصول و فقه و حدیث و تفسیر و نیز منطق و ریاضیات و الهیات پرداخت. از صدر الافاضل تالیفات متعددی به جای مانده است از قبیل: اساطیر، دستور البلاغه، کَلِم و حِکَم و قصاید گوناگون. وی در شعر به “فانی” تخلص میکرد. وفات میرزا لطفعلی در سال ۱۳۵۰ ق در ۸۲ سالگی واقع شد و در جوار مزار شیخ صدوق (ابن بابویه) در ری مدفون گردید.