
حاج محمد حسن شمشیری از جمله آزاد مردانی بود که به مقوله وطن توجه ویژه داشت.
نیاکان حاج محمد حسن شمشیری اصالتا اصفهانی و در کار ساخت شمشیر بودند که با تغییر شغل، به تهران آمده و به قهوه خانه داری مشغول شدند. پدر بزرگ او رئیس صنف قهوه داران دوره قاجاریه و از هواداران جنبش مشروطیت بود. محمدحسین در ایام کودکی و بعد از فوت پدر به عنوان شاگرد کافه کار می کرد که آدمی اهل سیاست بود و همین امر باعث شد محمدحسن که حتی سواد خواندن و نوشتن هم نداشت، علاقمند به سیاست شود.
شمشیری سپس قهوه خانه کوچکی اجاره کرد و زندگی پرمشقتی را پشت سرگذاشت تا اینکه در سال ۱۳۲۰ اقدام به تاسیس رستوران نسبتا بزرگی در ضلع جنوبی سبزه میدان کرد و بزودی کارش گرفت و تبدیل به یکی از معتمدین صنوف تهران شد. او حسب علاقه به سیاست، برخی روزها برای شنیدن نطق نمایندگان و اخبار سیاسی کشور به مجلس می رفت.
او با حسن خلق و خوشرفتاری او با طبقات مختلف مردم بود و چون از فقر و فاقه به ثروت بسیار رسیده بود، هرگز طبقات محروم و مردم فقیر جامعه را نیز فراموش نمیکرد.
وی که به خاطر اهتمام در خرید اوراق قرضه در واقعه چاپ اوراق قرضه ملی توسط دولت ملی و تشویق دیگران به خرید این اوراق، با عنوان «قهرمان قرضه ملی» نیز معروف است، به دلیل استقامت در پشتیبانی از جریانات حامی دولت ملی مدتی طعم زندان و تبعید را نیز چشید.
حاج محمدحسن شمشیری به دلیل عارضه قلبی در ۱۳۴۰ در ابن بابویه به خاک سپرده شده است.
مرگ حاج حسن شمشیری آنهم ۸ سال بعد از تحقیرها و سرکوب های ناشی از کودتا،ی امریکایی که محمد رضا پهلوی مستبد با کمک دولت های بیگانه امریکا و انگلیس موفق به مهار حرکت ملی شده بود برای نیروهای سیاسی وطن دوست ایران و هر کسی که او را می شناخت، ناگوار و غم انگیز بود. تعدادی از دوستانش به رغم تهدید نیروهای امنیتی، برای او در شهرهای تهران، مشهد، اصفهان، شیراز و شاهرود مراسم یاد بود برگزار کردند.
دکتر غلامحسین صدیقی از اعضای جبهه ملی بر سر مزار شمشیری در این بابوی تهران سخنرانی پرشوری ایراد کرد و گفت:
شمشیری به ارزش شخصی انسان توجه داشت و با استبداد و خودکامگی مبارزه میکرد. دوست آزادیخواهان بود ، نه انسانی را خوار و خفیف میشمرد و نه در برابر نامردان ذلیل و پست میشد. او به خوبی حس کرده بود که کشوری که در آن ارزش آدمی پایمال شود و ظلم و خودخواهی و درنده خوئی به جای فضائل اجتماعی در آید محکوم به زوال است. او به جد عشق به میهن خود مهر میورزید.
